Από σήμερα δεν θα εφημερεύω πλέον στην Οσία Ξένη. Η νέα μου ενορία είναι η Παναγίτσα Κυπριάδου.
Υπηρέτησα στην Οσία Ξένη 14 χρόνια όπου διαδέχτηκα έναν υπέροχο ιερέα τον π. Ελευθέριο Χαβάτζα που είχε κάνει το παρεκκλησάκι μια πνευματική όαση στην καρδιά της Αθήνας. Στην Οσία Ξένη βρήκα ένα ήσυχο λιμάνι όπου έμαθα πόσο όμορφο είναι να είσαι ποιμένας αληθινός και όχι μόνο κληρικός. Να έχεις πρόσωπο και όχι ιδιότητα. Να αγαπάς, να δίνεσαι.... Δόξα τω Θεώ μέσα σ'αυτα τα χρόνια ήρθαν νέα παιδιά που αποτέλεσαν την νεότητα της Οσίας Ξένης. Γεννήθηκαν οι βραδιές Αποδείπνου, οι Παρακλήσεις με τον γυναικείο χορό, η σχολή Γονέων με τον πατέρα μου και οι ομιλίες, τα κατηχητικά, οι εκδρομές, οι επισκέψεις στις φυλακές, οι επισκέψεις με τα δέματα της ομάδας κρούσης στα σπίτια, η Χορωδία, τα μαθήματα ψαλτικής, φλογέρας και ραπτικής, τα πανηγύρια και πολλά άλλα. Το πιο όμορφο ήταν πως όλα γίνονταν μεσα σε μία κοινωνία αγάπης και προσφοράς κυριολεκτικά από όλους μαζί.
Φτιάχτηκε το Αρχονταρίκι που άλλαξε τελείως την σύνθεση του εκκλησιάσματος. Οικογένειες, παιδιά, χαρά, πολλή χαρά!!!!
Το παρεκκλησάκι των Κελτών Αγίων που αγιογραφήθηκε από την Γερόντισσα Φιλοθέη έγινε πόλος έλξης πολλών Ελλήνων και ξένων προσκυνητών.Αρχίσαμε πριν 3 χρόνια να το λειτουργούμε με την ακολουθία Πάντων των Κελτών και Βρετανών Αγίων του αειμνήστου πατέρα μου Κωνσταντίνου Γανωτή.
Αυτά τα χρόνια είναι ο πολύτιμος θησαυρός μου και ευχαριστώ πολύ την οσια Ξένη που μου τα χάρισε.
Η Παναγία μας με κάλεσε στο Ναό της λίγες μέρες πριν την γιορτή της. Δόξα τω Θεώ !
